Op weg naar Burgos

Volgens mij zijn wij uitslapers, Wij vertrekken om zeven uur, maar wij zijn de laatste die de Albergue verlaten. Vandaag zetten wij in voor 24,1 km met een uitloop naar 32. Het worden er 24,1. Jammer, dan morgen maar 29,7 km naar Logrono, zal zeker niet makkelijk worden, maar er is beloofd dat de temperatuur gaat zakken naar 29 graden. Het blijft rommelen in de ingewanden bij Ben en Hans. Het is nog steeds net niet onder controle. We nemen deze middag het besluit: morgen lopen en dan een rustdag. Nu is deze beslissing al een aantal malen genomen en toch niet doorgegaan; wij zullen morgen dus maar even afwachten. Nu slapen wij vanavond op een kamer met zeven stapelbedden. Deze zijn gevuld met drie Hollanders en 11 Spaanse schonen met een diversiteit aan leeftijden. Wij lagen eerder op bed dan de 11 signoritas, en sochtends waren zij al weer vertrokken voor we wakker waren. We hadden ons er meer van voorgesteld (-:
We lopen door de Rioja streek. Fantastische wijngaarden en wijnen. Rode aarde. Ongelooflijk mooie vergezichten. Vandaag kwamen we langs een Bodega waar naast het gebruikelijke water tap punt ook een kraantje was waar de rode Rioja wijn door de vermoeide pelgrim getapt kon worden. We moesten een foto maken van een Duitse uit Freiburg, hangend met mond onder de kraan. Voor haar was de camino al geslaagd en ze had het over de Himmel Auf Eerde.
Vandaag kwamen wij onze Hongaarse vriendin weer tegen; ook zij had last gehad van ongewenste virussen en een paar dagen wat minder km's gelopen. Bij deze hitte zie je overdag weinig mensen, des te meer komen er in de vooravond, zo rond half negen, te voorschijn. Zit je zo nog met wat pelgrims te eten, kom je een half uur later en dan bruist het plein van mensen die nog wat komen praten, drinken of wat dan ook. Je moet oppassen dat je nog op tijd in de slaapgelegenheid komt.
Op weg naar Logrono is het echt minder warm, het haalt tot een uur of één de 29 graden net, dan trekt de sluierbewolking weg en zitten we zo weer op de 35 graden. We komen weer nieuwe en oude bekende tegen. Ons Aziatische vriendin, blijkt een zuid Koreaanse te zijn, we zien haar heel regelmatig. Zij vraagt of wij door gaan naar Logrono, ja dat doen wij, dan graag een foto van ons vier, dat wordt geregeld. Na een I love You, neemt zij afscheid. Prachtig en moedig, zij is alleen begonnen en door haar loopstijl, langzaam maar gestadig, loopt zij ook vaak alleen. Respect.
Wij houden ons aan de afspraak en boeken een hotel in Logrono. Het ligt vlak bij het centrum en langs de Camino. Wij gaan echt een dag rusten. Laten wij hopen dat het genoeg is om weer op krachten te komen.
Na installatie in het hotel, de wasbeurt van lijf en kleding, de stad in voor een hamburger. Deze gescoord, één biertje op een terras en dan naar hotel voor Siësta. Wat een luxe, op het heetst van de dag een uiltje knappen of gewoon niets doen.
In de avond zijn Theo en Hans nog even de stad ingegaan.
Contact met onze wandelende vrouwen is er regelmatig. Zij vinden dat zij karig vermeld worden in ons vorig verslag. Hierbij een correctie, de tijd dat wij weer dagelijks elkaar gaan zien komt namelijk dichter bij. Meisjes, we waren heel blij jullie even te kunnen zien en spreken.
Nog even over de schapen die we 2 dagen geleden tegenkwamen. De lucht was niet te harden, maar toch gaven ze geen kik. Respect voor deze dieren.
De vijfenzestigste dag, we mikken op Najera, 29 kilometer. Ben meldde tijdens het ontbijt al dat hij een slechte nacht had gehad en het gevoel dat er pap in zijn benen zat. Bij de eerste stop gaf hij aan dat hij zo niet verder kon, het virus was nog niet uitgeraasd in zijn lichaam. Hij stelde voor dat hij in het eerst volgende dorp een hotel zou nemen, daar zou rusten en een dokter consulteren. Hans boekt een hotel in het volgende dorp. Wij vervolgen onze weg en zullen telefonisch contact houden.
Vandaag voor het eerst Nederlandse wandelaars ontmoet, twee vrouwen, een studente uit Groningen en een in Nederland wonende Mexicaanse. Waarom zoveel vrouwen deze tocht alleen lopen?Misschien goed om de volgende keer te onderzoeken.
Bij onze aankomst in Najera bleek de eerste Albergue vol. Bij de 2e hadden we meer geluk. We kregen een glas water, werden gekeurd en gewogen, goedgekeurd en hadden voor weinig geld een kamer voor ons alleen. Na het opknappen even de stad in om wat te eten
Nog contact gehad met Ben, ging nog niet beter maar had wel tussendoor goed geslapen, had ook koorts. Hij kon morgen, maandag, pas naar de dokter.Hans en Theo goed geslapen en op weg naar Granon, iets verder dan de etappe aangaf, maar om voor één uur te stoppen met lopen, vinden wij te gek. In de ochtend contact met Ben. Hij was bij de dokter geweest en tips voor herstel mee gekregen; zal nog zeker twee dagen in hotel moeten blijven, maar het komt goed, gelukkig. Granon heeft een slaapplaats bij de kerk. In een voormalig klooster met matrasjes op de vloer slaap je met 20 man/vrouw op de kamer. Er zijn maar twee kamers. Wij worden uitgenodigd om naar de pelgrimsmis te komen om zeven uur, de gezamenlijke maaltijd om acht uur en het spiritueel samenzijn daarna. Tevens bestaat de mogelijkheid om te helpen met koken en of afwassen. Wij wachten even af met het opgeven aan welke activiteiten wij ons gaan wagen. Uiteindelijk hebben we de mis bijgewoond en zijn daarna met de hele groep gaan eten. Na de mis een rondleiding door de kerk uit de 12e eeuw. Even later zagen we de priester aan de toog in de plaatselijke bar staan. Heerlijk met alle pelgrims gegeten, salade, een aardappelschotel met chorizo en meloen toe. we zaten aan tafel met Spanjaarden die ook Engels verstaan/praten. Wij zaten op een strategisch onjuiste plek en voor wij het wisten konden wij niet meer helpen met afwassen. Nog even een frisse neus gaan halen buiten; het was behoorlijk afgekoeld. Van Loes en Anneke bericht gehad dat zij het goed maken en het pelgrimsmenu hebben geruild voor een ander menu. Wij hebben ook onze Koreaanse vriendin, Eunju heet zij, weer ontmoet, zij was blij ons te zien. Tevens kwamen wij een jongstel tegen welke wij bij het oversteken van de Pyreneeën hadden gezien, hele aardige mensen uit Denemarken, die er om konden lachen dat wij iedereen, waaronder zij dus, bijnamen hadden gegeven. Door de conversatie met deze Denen misten wij de spirituele meeting. De nacht in Granon was niet onze beste, de matrasjes op de grond, konden onze schonken niet van de vloer houden. Op een meer dan redelijke tijd eruit en hup wandelen, in de loop van de dag nog een aanal malen contact met Ben. Het lijkt beter te gaan. Hij is koortsvrij. Wij besluiten door te lopen tot Villafranca Montes de Oca. Hier een heerlijk bed en een gezellig geborreld en gegeten met Roy en Sharon uit Ierland. Ben heeft bericht dat hij volgende dag bus naar Burgos zal nemen en misschien al een stuk gaat lopen. Wij gaan de volgende ochtend richting Burgos. Wordt er een van 36km, maar het is gelukkig niet warm. We ontbijten na 12 km en lopen in de mist door een bos met veel paarse heide. Heerlijk wandelweer.
Om 4 uur bereiken we Burgos en boeken zelfde hotelletje waar Anneke en Loes eerder hebben geslapen. Stempeltje in Cathedral gehaald, voordat deze sluit. Ben laat weten vanuit Burgos weer te zijn gaan wandelen en zit nu in Tardajos. Morgen zijn we weer herenigd. Veel lopers kennen de 3 die helemaal uit Holland zijn komen lopen en leven mee met ons wel en wee.
Volgende grote plaats wordt Leon, maar dat duurt nog wel even.

Groetjes Ben, Hans en Theo