Bordeaux en de verdwenen kilo's

Saintes is op deze zondag goed te bereiken via een D weg, niets geen GR. Nu lopen zo recht als maar mogelijk is. We bereiken de stad op tijd, de winkels zijn nog open. Dus eerst een Tampon scoren, uiteindelijk gebeurt dit bij het Office du Tourist, maar dan wel een gestileerde afdruk van de plaatselijke crypte. Dan iets warms eten, want gelet op het vervolg traject en de veertiende juli zal er vanavond weinig zijn. Heerlijk vast ter voorbereiding op Spanje, waar je al niet op let deze dagen, paella. Zo te zien is de Carefour nog open dus wie maakt ons wat. Om 13:00 uur betalen wij onze versnaperingen en wat blijkt, gaat ook de Carrefour dicht. Niet getreurd Hans heeft een Casino gezien, ook een soort coöp. Winkel, die op zondag om 20:00 uur sluit. Wij er naar toe. Op 14 juli om 13:00 uur gesloten, staat er op de deur. Oeps. Wij naar een bakker die nog open is, wat onbestendig voedsel gehaald en wat om te drinken en hup op pad naar de slaapplaats. Nog 11,6 kilometer te gaan.
Tegen vijfen bereiken wij ons hotelletje, eten kunnen wij er niet, maar als wij iets willen drinken is dat te regelen. Bier met halve liters tegelijk is erg prettig bij temperaturen boven de 30 graden.
We hebben even tijd om te kijken hoe we verder gaan, of wordt dat een wat afgezaagd verhaal. Het is wel leuk, we bespreken van alles en de volgende dag kijken we wat we gaan doen en wijzigen dat onderweg. S'nachts hebben de muggen een feestmaal. Ben en Hans worden lek geprikt en uit hun slaap gehouden.
De volgende dag eerst op weg naar Pons. Daar bekijken we de oude pelgrimsherberg. Vlaggen met het. St. Jacques teken sieren de straten op. We bellen of de Gite la Herbergerie bij Plassac beschikbaar is. Ja, we kunnen terecht. Dus door de wijn-,zonnebloem-en maisvelden onder een zinderende zon op weg naar Plassac. In het dorp ervoor doen we boodschappen omdat we in de gite kunnen koken. We hoeven deze maar 2 km mee te sjouwen. In het plaatselijk café wordt fanatiek gegokt op paardenrennen.
In Plassac vragen we aan de plaatselijke bakker waar gite La Herbergerie ligt. Het blijkt geen naam van een gite te zijn maar de naam van een dorp 5 km verderop. Cursus omgaan met telleurstellingen komt nu goed van pas. We bellen de eigenaar dat het een uurtje later wordt en gaan weer op pad met onze goedgevulde rugzakken. Na een km stopt er een busje langs de weg, met de eigenaar van de gite die ons wel even een paar km wil wegbrengen. We vermoeden dat het een pelgrimstest is en weigeren beslist. Om half 6 bereiken we ons adresje. Een fonkelnieuwe gite, verstopt achter een brocante zaakje waar we als eerste pelgrims ontvangen worden. De eigenaar en zijn vrouw zijn zichtbaar trots op hun huisje.
Ben kruipt achter de pannen en laat zien hoe je eieren bakt zonder boter. De andere twee moeten afwassen maar laten de pannen even vol met water tot de volgende ochtend staan, omdat we geen afwasborstel hebben.
Zelf voor een ontbijtje gezorgd, wat uitgeslapen tot zeven uur, al viel dat voor de meesten niet mee. En dan op voor een wat korter etappe. Het was gisterenavond kiezen, of 21 of 38 kilometer. Gelet op de gemiddelde temperatuur hebben wij de eerste genomen. Op ons gemakje met zeer lange stops naar de volgende slaapplaats, dit zijn vrienden van die van gisteren. Heel langzaam nemen de druivenvelden het heft in handen, hier meer naar het zuiden zie je de eerste voortekenen al van de gigantische trossen die er straks gaan komen. Redelijk op tijd op plaats van bestemming een keurige kamer voor een schappelijk prijs. Omdat wij geen boodschappen hebben kunnen doen gaan wij straks wat snakken. Hans heeft een weegschaal gevonden, toch maar even kijken. Met z'n 3-en zijn wij al meer dan twintig kilo kwijt, de zwaarste ook het meest. En nu maar hopen dat deze schaal goed geijkt is.
Na de snack, direct slapen, want morgen zal het wel meer dan 30 kilometer worden, is de verwachting.
De 47ste dag, we lopen redelijk snel naar Blaye, een ruime 20 kilometer, beklimmen daar de citadel en gaan naar de office de Tourist, hopelijk kunnen zij ons helpen met een slaapplaats aan de overkant.
Zij bellen krijgen geen contact maar geven ons wel de telefoonnummers mee. Dan met de boot over de Gironde, 4 kilometer geeft onze gps aan voor we de overkant bereiken. Hans krijgt uiteindelijk contact met een hotel in Margaux en wij gaan daar met een ruime omweg naar toe. Nette driepersoons kamer en lekker koel. Alleen het restaurant is gesloten. Wij gaan wel iets zoeken straks.
Van de receptionist kregen wij een adres om iets toegaan eten. Wij hebben even gekeken en besloten dat we wij een pizza gaan eten. Restaurant gevonden, binnen te warm, hup tafels naar buiten. Zelf even de eerste biertjes geregeld en voor wij het weten hadden wij bijna de tent over genomen. Wat opvalt is, dat als wij ergens gaan zitten, andere die mogelijkheid ook aangrijpen. Zodat bij ons verlaten er vaak veel meer mensen in een ethabisement zitten, dan bij onze binnenkomst. Suggesties over het hoe en waarom zijn welkom.
De volgendemorgen gaan we naar Bordeaux. We lopen langs de grote Chateaus in Margaux. Alles ademt hier wijn. Helaas bij het opstaan mist, dus geen zicht op het Chateau de Margaux.
Op een rustplaats, bij een rotonde, komt er een jonge man vragen of wie vers water willen, natuurlijk willen wij dat, oké blijf zitten ik kom zo terug. En jawel krijgen wij zomaar drie keer anderhalveliter, vers, dop zit nog dicht, koud water. Dat het vandaag in de uiterwaarden van de Gironde 32 graden is, mag vermeld worden. Uiteindelijk bereiken wij Bordeaux en de jeugdherberg, dat wij er als grijze emininenties worden toegelaten is een raadsel.
Hans gaat naar de kapper, Theo naar de pedicure en daarna een drankje om 33 hete kilometers weg te spoelen.
Morgen gaan we op pad naar de Pyreneeën.

Nb. Dank voor jullie reacties. We lezen ze graag en het motiveert ons!

Ben, Hans en Theo