Naar Saintes

De veertigste dag, waar doet dat ons aan denken, de vastenperiode. Dus voor zevenen hadden wij onze lunch alvast gekocht.. We reizen vandaag van Poitiers naar in eerste instantie Lusignan. Vanwege de aanleg van een nieuwe TGV lijn, zijn wij gedwongen om anders te lopen en dus ook verder. De bewegwijzering is keurig in orde, maar het kost tijd. In Lusignan aangekomen is het pas half twee: wat gaan wij doen?, wij besluiten door te lopen tot Saint Sauvant, daar zou een pelgrimsopvang moeten zijn. Hans belt even en er is plaats en wij zijn welkom.Tegen half zes waren wij op de plaats van bestemming. Wij werden vriendelijk ontvangen door Dominique een leraar lagere school uit Bordeaux, die hier een week op het huis paste en overdag aan mountainbiking deed. Na dat wij ons opgeknapt hadden werden wij in de tuin onthaalt op een aperitiefje, uit het plaatselijke assortiment (charentes) Was zeker niet vies. Tijdens de gezellig conversatie die er toen ontstond, hij sprak zowel goed Frans als Engels, werd het aperitiefje nogmaals uitgeschonken.
Hierna kregen wij een lekkere en voedzame ratatouille en was er kaas na.
Prachtig je mag er slapen en ze koken ook nog voor je. Dit laatste was een meevaller want wij hadden gerekend op wat winkeltjes in het dorp, maar het bleek dat er niet veel was. Anders was het vasten geworden.
Dominique wees ons er op dat van af dit moment je eigenlijk geen tent meer nodig had en kon ons een lijst van adressen verstrekken om te overnachten, welke trouwens bij Hans al op zijn i-Phone stonden.
Later op de dag brak de discussie los, gaan wij voor de zekerheid van een tent, of sturen wij de tent cs. retour en gaan wij voor de hospitality. Theo vroeg zich af of kamperen niet veel weg had van pelgrimeren en wij misschien de beslissing te vroeg namen. Wij hebben na rijp beraad besloten, tenten gaan we opsturen. In Melle bij de Marie gevraagd naar de gite d'etappe, maar daarvoor moet je bij de office de tourist zijn. De Gites geboekt, onze spullen gebracht en dan naar het postkantoor. De service op dit postkantoor was overweldigend, heerlijk, het is nog niet geprivatiseerd dus de mensen komen bij je om je te helpen. Je weet niet wat je overkomt, oh hadden wij dat nog maar. Loes er komen twee pakketten jouw kant op, ze zijn van ons. Toen hebben we wat vocht aangevuld en zijn boodschappen gaan doen. Ben heeft heerlijk gekookt en er zijn nog eieren voor morgen. Morgen een eieren ontbijt, minder bagage en lopen in een schitterend landschap.
Raf komt ook bij ons slapen. Een Belg uit Herentals, de eerste wandelaar richting Compostella die wij tegen komen. Hij blijkt ook de man te zijn die wij in een slaapzak zonder tent in Les Ormes op de camping zagen. Hij is een fotograaf die op weg is naar Compostella. Na een heerlijk gesprek over mogelijk en onmogelijkheden gaan wij naar bed.
Om 6 uur gaat de wekker en na een voor de verandering stevig ontbijt nemen we afscheid van Raf en gaan op pad. Doel is Aulnay. Ruim 30 km. Het weer is al 3 weken prachtig. Het landschap is glooiend en we lopen over schitterende paadjes, terwijl de krekels ons luid toekrekelen.
In de dorpen zie je de voorbereiding voor 14 July. Groot feest, dat overigens al op de 13e aanvangt.
We hopen er iets van mee te krijgen. Onderweg bellen we naar een adres waar pelgrims kunnen slapen, maar nummer blijkt niet goed, maar we zullen teruggebeld worden. Dat gebeurd ook en we zijn welkom. We worden ontvangen door 2 oude mensjes die voor de kerk de verhuur van slaapplaats regelen. Voor 7 euro's pp mogen we ons intrek nemen. Het vrouwtje brengt ons er naar toe. Prachtige plek met voor het eerst stapelbedden. Er komen nog 2 anderen slapen dus we zijn benieuwd. Eerst inkopen doen voor het avondeten of uit eten, dat moet nog even beslist worden. Er was op de markt een super, dus kip met rijst (natuurlijk uncle Ben) en kerrie,voor de gezondheidsfreaks er een beetje sla bij en klaar is Ben. We nemen als aperitief en flesje roze mee. Na ons bezoek aan de rest van het dorp, terug naar de slaapplaats. De twee anderen zijn gearriveerd. Het zijn twee Fransen die wel heel erg hun best doen om te laten zien dat ze weten waar ze mee bezig zijn. Het keukentje wordt in beslag genomen. Maar dan zit je aan Ben zijn domein, dus op een gegeven moment worden de vergeten pannetjes van de plaat gehaald en wordt de keuken over genomen. Voor het overige hebben wij er geen last van gehad. De volgende dag afscheid genomen en op weg. De eerste uren zijn nog lekker koel, maar omdat het niet echt lukt om een slaapplaats te regelen schieten wij niet op. Onderweg komen we een toeterende auto tegen, waaruit onze Belg RAF springt die door zijn vrouw met de auto naar Aulney gebracht wordt omdat hij niet de hele route vals wil spelen. We lachen om deze bijzondere pelgrim.
Uiteindelijk lukt het na het zoveelste telefoontje. Quatorze Julliet komt er aan en er is weinig plaats. Wij kunnen terecht bij een Accuil Pour Pellerin in St.-Hilaire-Villefranche. Na op een grote deur geklopt te hebben ontvangt François ons in een schitterende ambiance. Allerlei gebouwtjes en aanbouwtjes in een wilde tuin met overal spulletjes waarmee je gemakkelijk de Albert Cuyp zou kunnen vullen. De kamers zijn luxe voor een pelgrim. Of we mee willen eten? Graag! Om 8 uur schuiven we aan bij François, zijn vrouw en opa, Papi. We moeten natuurlijk eerst het lokale aperitief proven, pineau de cognac. Dan komt de soep op tafel omdat Papi dat ieder dag eet. Vervolgens mosseltaartjes. Uiteraard met wijn die regelmatig wordt bijgevuld. Hoogtepunt is in cognac geflambeerde Lapine, konijn, die geflambeerd, al brandend wordt opgediend. We willen hier blijven. Geweldig. Als dessert een eierpunch met sneeuw en galette, een plaatselijke koek. We praten over van alles en nogwat, en Papi blijkt ook in Holland te zijn geweest, weliswaar in een bedenkelijke buurt in Amsterdam. Prachtige mensen. Bruno ligt onder onze tafel.
Volgende ochtend heeft François om 7 uur het ontbijt klaar staan en mogen we zijn zelfgemaakte jam proeven. Zijn vrouw slaapt nog een uurtje door.
We vertrekken na een hartelijk afscheid en gaan op pad naar Saintes.

Ben, Hans en Theo

Ps. Foto's volgen als verbinding beter is.