Naar de Maagd

Na een ontbijt van appeltaart, Ria bedankt namens Hans en Ben, gingen we op weg richting Orléans. Maar om dat in één keer te overbruggen zal niet meevallen, dus besloten te lopen tot Boissy-sous-Saint-Yon een ruime 29 kilometer. Na onze eerste stop ging er wat fout met de navigatie en stopte de gendarmerie voor ons, waar wij naar toe gingen was zijn vraag, Compostela ons antwoord. Maar niet langs deze weg melden zij, dit is de Route Nationale. Oh, toen kwam onze verbaasde, domme blik goed van pas. Onze kaart eh, eh. Instappen s.v.p. was de volgende mededeling, wij braaf instappen, zij hebben ons terug gebracht vanwaar wij kwamen.
Jammer half uur kwijt en geen meter opgeschoten. Natuurlijk hadden deze mensen gelijk. Omdat de route nationale wat veel op onze weg kwam en wij dan en alternatief zochten werd het geen 29 maar 34,3 kilometer. Al deze omwegen brachten ons wel in het dorp Saulx Les Charrtreux, waar wij naast de kerk op een bankje een pauze namen. De plaatselijke geestelijken groeten ons en gingen door met waar zij mee bezig waren. Toen kwam Nadine, als ik het goed schrijf, zij vroeg Saint Jacques?, Wij, ja, of wij de kerk wilden zien. Natuurlijk maar dan willen wij wel een stempel, in het Frans tampon. Geen probleem, alleen waar is dat ding en is er inkt, chaotisch, heerlijk. Na het afscheid nemen werden door de koster de klokken geluid om ons te vergezellen op ons pad. Ik zou namelijk niet weten waarom er anders om 12:07 de klokken van Paroisse Notre Dame te Saulx Les Chartreux geluid moesten worden. En dan weer verder weg van Parijs, we kijken nog een keer achterom, zoeken en vinden de Eifeltoren, draaien ons om en gaan verder.Uiteindelijk op plaats van bestemming is camping geen camping meer, maar mogen wij voor 5 euro per persoon wel op een stukje gras staan. Maakt ons niet uit, wij hebben het avondeten al gekocht, Hans verblijd ons met een biertje en een fles rode wijn. Wat kan er verder dan nog mis zijn.
De 25 ste juni, aan het eind van deze dag zit er in ieder geval wat tijd betreft een vierde op. Wij eindigen na een rustige wandeldag net onder Etampes. De kilometers bij elkaar opgeteld komen wij tot 701,1 kilometers, ook dat moet genoeg zijn voor een kwart. Wat opvalt is de schitterende natuur en ook de vele oude gebouwen, wat ontbreekt zijn toeristen. Het is misschien de tijd nog niet, maar wij zien erg weinig vakantiegangers. Dit zal nog wel komen als wij verder zuidelijk zijn.
Kreet van de week. "We zien wel hoe het loopt."
Woensdag de kleddernatte tenten in hun hoes gestopt; het was een koude nacht in onze tentjes, dus met termoshirtje in slaapzak gelegen. We gaan weer met de zon op pad, maar weten nog niet waar we zullen slapen. Hopelijk kunnen we op onze rustdag; ja die is ingepland op zaterdag in Orléans, weer een keer onze kleren wassen. De lucht uit onze rugzakken kan de concurrentie met een Franse Fromagerie makkelijk aan. Al goochelend boeken we onderweg een Chambre D'hotes in Lolainville. Als we er aankomen zijn alle hekken hermetisch gesloten, maar gelukkig arriveert de eigenaar na een kwartiertje. De rondleiding door de Gites duurt Ben te lang. Hoge nood leidt hem naar het toilet, nog voor de eigenaar heeft kunnen vertellen waar die is. We hebben geen eten maar er is voldoende in huis voor zowel een avondmaal als een ontbijt. Op het riante terras drogen we onze tentjes.
Donderdag op weg naar de voorlaatste stop voor we de maagd zullen aanschouwen. Prachtig weer en een mooie route. We kopen een kaart voor Ben zodat hij route kan verkennen, maar aangezien iedere gram telt worden de overbodige delen direct van de kaart gescheurd.
We kunnen in Pithivier geen slaapadres in de buurt van Neuville-aux-Bois vinden dus gaan we er op de bonnefooi naar toe; we hebben wel een vage indicatie dat er een hotellerie op het centrale pleintje zou zijn. Nou die indicatie bleef vaag. Geen slaapplaats in het kleine stadje. Bij het goochelen wel gezien dat er een yoga leraar in het stadje woont, waar ook wel eens een leerling blijft slapen. Zien we zijn uithangbord en zegt Ben tegen Hans: "ik druk op de bel en jij doet het woord". Deur gaat open en bebaarde Yogi vraagt wat we willen. Is hier een hotel in de stad of een plek om te slapen. Na wat gedebatteer met zijn vrouw mogen we bij hun blijven slapen. We worden in het oude huis naar boven geleid en na wat geschuif met huisraad is er voldoende ruimte voor onze matjes, kunnen we douchen en wordt er water en koek gebracht. Geweldig aardige mensen, Michel en Colette. Mogen zelfs hun keuken gebruiken, maar daar gaan we geen gebruik van maken, al gaan ze op hun kop staan (wat hier met regelmaat gebeurd).
Ze geven die avond een yoga cursus; voor ons de gelegenheid om in het stadje wat te gaan eten.
Bij terugkomst wordt ons gevraagd hoe laat we willen ontbijten. We wimpelen bescheiden af, maar dat staan ze niet toe. Ze melden ons vegetarisch te zijn, maar een eitje bakken doet Colette graag voor ons. Op eigen gebakken brood natuurlijk.
De volgende ochtend ontbijten we met z'n 5-en. Hans had het gisteren over trek in een paar gebakken eieren. Die wens is weer ingevuld. We nemen nog een foto van deze aardige mensen bij het afscheid en mogen beslist geen vergoeding betalen voor de overnachting. In het dorp nog wat kaarten voor Ben gekocht. Kan ie weer scheuren.
We lopen in de regen door het Bois de Foret van Orléans. Onderweg besluiten we in een Tabac wat te eten. Achter in de zaak schuiven we aan lange tafels aan en eten op zijn Frans een warme hap. Als we er geen wijn bij drinken worden we niet voor vol aangezien, dus doen we maar of we dat lekker vinden.
De laatste 5 km blijken zwaarder dan anders. Zal de koffie wel geweest zijn. Die valt niet altijd goed. De kapel van Saint Jacques gevonden, alleen de poort stond er nog, dus geen stempel.
De kathedraal doemt voor ons op en even later installeren we ons in Hotel Orléans.
Morgen rustdag!

Groeten Ben, Hans en Theo