Naar Parijs en er weer uit

Vandaag de 20 ste dag. Gelukkig regent het nog flink, zodat wij gisteren niet voor niets zijn doorgelopen. Na het ontbijt, trekken wij onze volledige regen bepakking aan en gaan op weg. Na 7 kilometer wandelen, het is zo een beetje droog geworden, pauzeren wij tussen de bieten en tarwe velden. Als iemand gezegd had, dat het rijstvelden waren, hadden wij ons er ook bij aangesloten. Na nog eens 7 kilometer kwamen wij in Rully, snel bij de bakker een broodje scoren, haasten naar de Tabac voor koffie, dan nog een tweede rondje koffie nemen en de Tabac met gezwinde spoed moeten verlaten, omdat zij om één uur dicht moest. Op het volgende plein de slaapplaats geregeld voor komende avond en zowaar het lukt en de zon gaat schijnen.
Wij wisten niet dat mensen ook konden dampen. Wij gaan naar Senlis. Hier hebben moeten reserveren in een Campanille hotel. Wij hebben er 's avonds ook heerlijk gegeten en toen genoten van de nachtgeluiden Ben, zijn specialiteit. De 21ste werd zo een dag. Zo een dag waarbij je na vijf minuten al denkt oh was het maar morgen. Het opstarten lukte niet, de boodschappen konden wij niet bij elkaar krijgen, er was markt in de stad zodat je niet bij de gewonen winkeltjes kon en het ging gelukkig nog regenen ook. Tegen half twaalf op weg om uit de stad te komen en wat denk je daar alle benodigde winkeltjes bij elkaar, alleen hadden wij ze niet meer nodig.
We hebben nog geen slaapplaats kunnen regelen, of er was niets of het was, zo als de Fransen zeggen Complet. Om half vijf maar kijken of er wat via boeking.com te vinden is, gelukkig gevonden, maar dan nog wel even 10,7 kilometer lopen! Maar als we niet lopen komen we nergens dus vooruit met de schoenen.
Kwart over zeven slaapplaats bereikt.
Al lag deze slaapplaats in de buitenwijk van de stad, het was er schoon, de bediening vriendelijk dus geen klagen.
De volgende morgen op naar Parijs. Eerst ontbijt regelen bij de Carrefour, he jammer gaat pas om 8:30 open, dan maar verder. Om 8:30 de tweede grote winkel, open om 9:00 uur. dan maar weer verder naar de eerst volgende plaats. Hans had al een paar dagen last van een blaar die maar niet over wilde gaan. Dus maar even naar de eerste hulp van een ziekenhuis waar wij langs liepen. Eerste hulp, probleem op de balie, ongeveer een uur of vier wachten was het antwoord. Oh. Met nog ongeveer 21 kilometer te gaan had Hans daar geen zin in. Buiten het ziekenhuis, hebben we overleg gepleegd, want Ben en Theo, begrepen wel dat Hans zich bezwaard voelde als wij moesten wachten, maar wij vonden dat gezondheid voor ging. Dan een compromis Hans terug naar het ziekenhuis en wij op weg naar Parijs, met afgesproken contact momenten. Al snel kwam bericht dat Hans eerder terecht kon, maar het duurde alles bij elkaar wel vier uurtjes. Hans met 2 verpakte voeten, openbaar vervoer en een stuk lopend, was eerder bij de slaapplaats dan de andere twee. Zodat deze al waren aangekondigd.
Parijs te voet binnen komen is een ervaring. het gaat van een open landschap, naar meer en meer bebouwing, het wordt ook drukker met mensen, van diverse pluimage en heel langzaam voel je, dat je in Parijs bent. Het blijft een mijlpaal, wij zijn naar Parijs gelopen en toch is het maar iets meer dan een vijfde van onze tocht.
Heerlijk nog even een klein stukje 's avonds gewandeld, een aperitiefje genomen en wat gegeten.
Zoals gewoonlijk vroeg naar bed.
In de ochtend naar Tour Saint Jacques en u raad het al, gesloten, vanwege de 10 kilometer hardloopwedstrijd, dan naar het huis van het genootschap, zeker verhuisd want is dicht getimmerd, of ons adres was uit de tijd. Na nog een uur slenteren door Parijs en een stempel gehaald hebbende bij Paroisse Saint Sulpice, in de sacristie, waar één der priesters kon vertellen dat hij hem vanaf Parijs had gelopen, op weg naar de volgende slaapplaats.
Dit zou ongeveer 14 kilometer van onze vorige slaapplaats zijn, om de voeten van Hans nog wat te sparen, maar ook om nog wat van Parijs te zien. Het zijn er uiteindelijk 18,8 geworden. Deze voelen, door het geslenter in de stad, als een 30 kilometer loop.
Om een uur of acht komt Vella( zwager van Hans) op visite, hij moest morgen en dinsdag voor zijn werk in Parijs zijn. Hij heeft andere schoenen, nieuwe sokken en nog wat andere zaken bij zich voor Hans.
Gezamenlijk gegeten en gepraat, leuk dat hij er toch even bij is. Tegen kwart over tien moet hij zich haasten om de bus en trein nog te kunnen halen. Wij krijgen nog appeltaart voor het ontbijt voor morgen.
Hij zegt misschien tot morgen. Wij gaan naar bed, laat vanavond zal ik maar zeggen.

Ben, Hans en Theo