De zon schijnt niet altijd, maar het komt goed

Voor wij naar het gereserveerde tafeltje af konden reizen, moesten wij eerst nog proosten met champagne en de jarige. Het eten was voortreffelijk en dat voor 18,00 euro per persoon.
Hierna nog heerlijk in de tuin zitten genieten van het feestgedruis. Ook al werd er tot laat in de avond gefeest, de volgende morgen om 8:00 uur, stond het ontbijt al weer gereed. Op weg naar Saint Quentin. We hebben vandaag heerlijk gelopen door het noord Franse land en belanden ten slotte voor de warme hap, in de middag, bij de MAC. Bij de stadscamping was alles bij de prijs inbegrepen, er waren alleen geen winkels in de buurt.Het avondeten was wat karig, sinaasapel en bisquitje maar dat is pelgriminderen. Al was het contrast met de dag ervoor, toen wij pelgrimeerden, wel erg groot.
De volgende dag op weg naar Berlancourt, waar wij wilden overnachten, bij mensen die hun huis voor Santiago gangers beschikbaar stellen. Vandaag kwamen wij een aantal fietsende collega's tegen. De Twee Frans sprekende reden voorbij in de regen, roepend : Saint Jaques ? Oui, bon Camino. Later in de middag werden wij achterop gereden door vier landgenoten uit Eindhoven, die wel even afstapten om een praatje te maken. Zij deden aan pelgrimeren, sliepen in hotels. Na drie uur stromende regen, brak de zon weer door en konden wij de laatste13 kilometer opdrogen. Ondertussen hadden wij beide telefoonnummers, van ons hopelijke volgende adres ingesproken en nog niets terug vernomen. Doorlopen is de enige remedie. In Berlancourt aangekomen bij het juiste adres staan daar Dominique en Roger. Natuurlijk is er plaats, twee in dit gedeelte en één aan de andere kant. Of wij eten bij ons hadden, ja twee stokbroden en wat fruit, oké, om 19:00 uur zijn jullie uitgenodigd om mee te eten. Naderhand lezen wij dat deze twee fantastische mensen, tijdelijk kinderen opvangen waar de thuis situatie niet goed is. Heerlijk gegeten, met een feest voor Theo, kaas na. Morgenochtend om 8:00 uur ontbijten. Zoals Hans al steeds zegt, het komt goed.
In de regen ziet alleen Theo er uit als een ware pelgrim. Poncho ipv regenjack. Nu zitten we even na te suffen. Voetverzorging en te smartphonen. De route voor morgen is inmiddels bekend. Daar het wifi bereik niet toerijkend is weten we de weerberichten voor morgen nog niet. Opmerking van de avond:" Wat is de vloer hier nat". Reactie: "Blaarvocht". Waarop de reactie volgde, "Deze tocht wordt mede mogelijk gemaakt door compeed".
Wat ons opvalt is de vriendschappelijke manier waarop de Franse mensen ons behandelen. Als voorbeeld, wanneer wij in de Tabac een kopje koffie nemen, krijgen wij van iedereen een hand en wenst men ons bij het vertrek een Bon Voyage of Bon Courage. De mening dat de Fransen geen andere taal willen of kunnen spreken valt ook mee, in een restaurant probeerde de kok/kelner ons met Engels te woord te staan. Wij kregen ook precies datgene wat wij niet wilde.
De weersberichten zijn tot 36 graden en onbewolkt. Ook al staan wij vroeg op, door geworstel met een tas, starten wij ruim na negenen. Wij hebben vandaag drie mogelijkheden om een slaapplaats te vinden en we zetten in op 28,5 kilometer. Op het moment dat wij moeten beslissen, proberen wij met deze slaapplaats contact op te nemen. Geen response. Wikken en wegen en uiteindelijk besluiten we, de camping in Chiry-Ourscamp te nemen. Goede keuze ze hebben een zwembad en dat is met deze temperatuur een weelde. Drie plekjes in de schaduw, tent op en zwemmen. Het is weer een voorbeeld van pelgriMEREN. In de plaatselijke Tabac bespreken wij de tocht voor morgen, maar dit gaat lekker vrij, want internet is hier uit den boze.
Uiteindelijk besloten dat wij naar Compiegne lopen en dan de VVV en de plaatselijk Jacobuskerk met een bezoek te vereren. Vroeg op, tent inpakken, klaar en het begon te regenen.
Gelukkig viel het mee en brak al snel de zon door
Het geluk was weer met ons, VVV gesloten en in de Jacobskerk geen stempel te vinden. Wel kwam er een man een praatje maken, terwijl wij op de markt zaten, hij moest even melden dat wat wij zaten te lezen, hij geschreven had.
Besloten om door te lopen naar Orrouy, daar is een kamer aan de overkant. Hans belt en we zijn van harte welkom, dus op pad. Buiten Compiegne lopen we door een heel groot bos, gelet op wat er om ons heen gebeurt, waarschijnlijk een stokkenbos. Halverwege een paar ouderen ontmoet die het heel leuk vonden, dat wij de route Saint Jacques lopen.
Tegen een uur of vijf begint het zachtjes te regenen, wat al heel snel ontaard in een wolkbreuk, onweer lichtflitsen en donderslagen en een plots invallende nacht. Mededeling van Hans, mijn schoenen schuimen zonder shampoo. We worden evengoed als verzopen katten welkom geheten. Tijdens het avondeten blijken er ook twee Belgen te zijn, wat ontaard in een geanimeerd 2-talige conversatie. Er was weer heerlijk voor ons gekookt, dus wij gaan voldaan gaan slapen. Al het regionale nieuws wordt in onze drijfnatte schoenen gestopt.

Ben, Hans en Theo