Hereniging

S'avonds nog een lekker pintje gedronken op een zonnig terras. Helaas was het Grimbergse bier daar op. Goed alternatief genomen. Toen nog een hapje gegeten ter ere van Theo's verjaardag.
Volgende dag vroeg op pad en aan een man de weg gevraagd naar de abdij van Grimbergen waar we een stempel willen halen. Bij de abdij aangekomen vragen we de koster of we een stempel kunnen krijgen. "Na de mis" zegt hij. Zo lang kunnen we niet wachten dus hij gaat iemand zoeken die de stempel zou kunnen geven. Komt hij 5 minuten later terug met een man met stempel en inktkussen. Blijkt het de man te zijn aan wie we de weg naar de Abdij hadden gevraagd. Klein wereldje!
We lopen langs het koninklijk paleis in Brussel en laveren door de stad.
Uiteindelijk belanden we bij het kanaal van Brussel naar Charlois. Dat volgen we vele kilometers tot in Halle. Daar regelen we bij de Delhaize een gezonde maaltijd die we op een bankje bij het kanaal naar binnen werken.
Dan nog 4 km naar de B&B van Suzanne vanden Bosch. Die hebben we vanochtend nog kunnen regelen. Het is een lange dag geworden want pas half 7 arriveren we bij Suzanne en Yves. Vandaag de 300km gepasseerd.
We worden hartelijk ontvangen en Yves verteld over de mooie omgeving waarin we ons bevinden. We hebben de heuvels bereikt en gaan dat morgen zeker merken. Vanavond vroeg naar de kooi.
Na het heerlijke ontbijt, maar ja daar hebben wij nog niet over hoeven klagen, gaan wij opweg naar La Louviere. We stijgen gestaag van 72 naar 164 meter boven NAP. Dit is echt een prachtig stukje België; Als wij al deze in het landschap passende nieuwe woningen zien, doet het zeker eer aan de omgeving.
Na ruim 15 kilometer komen wij bij een brug waar een restaurant ons de eerste warme middagmaaltijd voor schotelt, plat du jour. Heerlijk dit moeten wij meer doen, tussen de middag een uur uittrekken om te eten.
Ook het laatste gedeelte is tamelijk golvend, zodat wij tegen 18.00 uur La Louviere bereiken.
Heel langzaam begint het bloed uit de schachten van onze wandelschoenen te komen en de kleren ruiken weinig fris meer. We zijn aan een rust en wasdag toe, gaan we morgen dan ook maar doen.
In de vooravond het plaatselijke paleis bezocht, tijdens onze Cooling down.
Een heel bijzonder sfeer en we genieten van Belgische hoogstandjes als Orval.
Zoals beloofd hedenochtend uitgeslapen, dat wil zeggen, wel voor zeven uur wakker, maar wachten met uit bed gaan tot 7:45 uur.
Na het ontbijt op weg, naar wat wij dachten een wasserette zou zijn. Jammer alleen chemisch reinigen daar. Dan maar op naar Binche, daar zou er één moeten zijn in de hoofdstraat. Al vroeg in de ochtend vernomen dat de overdracht van de gerepareerde telefoon, vlekkeloos was verlopen.
Lopen we Binche binnen, toetert er een auto, eerst denken wij, dat wij in de weg lopen, maar er wordt gewenkt. Route Saint Jaques? Qui, Waar het op neerkwam, hij had hem twee maal met een Nederlandse vriend gelopen en wij moesten doorlopen naar het tweede huis na de kerk, daar woonde hij en konden wij slapen. Kost niets. Ja daar stonden wij in dubio of met de man mee, of naar de camping om Ben en Cees te ontmoeten. Wij hebben voor het laatste gekozen. In Binche hebben wij bij de wasserette An, Jelle en Sophie ontmoet. Leuk samen onze was gedaan en toen gaan lunchen op het plein. Toen wij genoeg moed verzameld hadden, naar de camping, waar wij eerder dan Ben en Cees arriveerde, al was het nipt. Na het tent opzetten, douchen, gezamenlijk rond de tafel gezeten, verhalen uitwisselen enzo. Cees had om de samensmelting te vieren een fles rode wijn, kaas en worst geregeld. Wat wij tijdens het gesprek gezamenlijk soldaat gemaakt hebben.
Al met al zaten wij bij achten pas te eten. En dan morgen op weg naar Frankrijk.
Hans en Theo

Het reserveren van een overnachting is een sport op zich. De wens is om deze zo dicht mogelijk bij de route te vinden en op het einde van de ca. 25 of 30 km. Ik dacht het te vinden via Internet en kon voor een z.g budgetprijs boeken. Als je op de prijs klikt schijnt het dat je dan naar een ander hotel wordt doorgelinkt zonder dat je het in de gaten heb. Toen we aankwamen bij het door ons gewenste hotel waren ze graag bereid om een taxi voor ons te bellen om naar het door hen gewenste hotel te worden vervoerd, kosten wandelaar. Wij hadden een ander idee aangaande budget. Zo ook wilden we naar een camping die dichter bij de route lag dan die waar we nu verblijven. Daar er op mail niet werd gereageerd, maar een belletje gepleegd met als eerste vraag Spreekt u Nederlands? De reactie was : Je ne parlez pas Holandais, no l'alglai et no Greec, au revoir." Ik vermoed dat de telefoon van de vrouw hierna door de ramen is gegooid.
Vanmorgen mochten we om zes uur ipv zeven uur ontbijten. Dit na een verzoek de avond ervoor in het hotelrestaurant. We zijn zo vrij om na het ontbijt ook de lunch mee te nemen. Maar dat mocht niet werd ons duidelijk gemaakt. We verstonden toch al geen Frans, een keken of schaapachtig, of een andere kant op. Met een vinger als een ruitenwisser maakte ze ons nogmaals duidelijk dat we de huisregels overtraden. De broodjes gingen in de zakken en met een vriendelijk gebaar verlieten we de attente mevrouw.

Zoals eerder gezegd heeft Cees haviksogen. Langs een meer zag hij in de verte op het water wat varen, een otter dacht hij. Even later vlak bij ons, zwom op zijn rug met en tak een bever voorbij. De fototoestellen werden te laat gepakt en ieder stond op en strategisch punt om bewijsmateriaal te maken. Stil en niet bewegen was de truuk. Helaas de bever liet zich niet meer zien. Wel een zwerm muggen die op onze armen landen en wat begonnen te drinken. Eerlijke beesten. Zij het bloed en wij de jeuk.
Vanavond lekker bijgepraat en morgen afscheid van Cees.
Gr. Ben.