Nederland uit België in.

Onze Jumbo maaltijd opgegeten aan een tafel even verder op het veld; hier zat al een Nederlandse Fransman aan die op weg was vanuit Frankrijk naar zijn ouders in Hoogeveen, op de fiets dan wel. Was nu twee dagen onderweg en net gebeld door zijn baas dat hij moest komen om te werken, ging dus de volgende dag maar terug naar Frankrijk. Het wordt al een gewoonte, voor dag en met dauw de tent uit. De een start iets sneller op dan de ander maar terwijl Theo aan het scheren is loopt Hans hem zonder enige blik van herkenning voorbij, terug naar de tent.
Om even over achten bij de Jumbo, ons ontbijt gehaald. Natuurlijk jus d'orange en warme broodjes. Toen op pad naar Galder, om een stempel te halen voor ons paspoort of stempelkaart bij de Jacobs kapel aldaar. De kerk leek op een kleinere uitvoering van de stompe toren in Spaarnwoude. Daar aan gekomen was de kerk open tenminste de eerste deur, toen was er een glazen deur en deze was gesloten. Er hing nog een aantekening aan de muur dat je bij de kosteres voor een stempel langs kon gaan, maar dat was een eind terug. Dan maar door naar België. Was gewoon rechtdoor lopen. In Meerelse Dreef bij "Bij de Paters", onze stempel gehaald. Ernaast was een groot Kapucijner klooster.
Ook koffie gedronken en Theo's iphone laten vallen; het scherm lijkt op een kunstwerk van Jan Wokers - gebarsten glas-. Helaas niets meer aan te doen. Toen op weg naar Klein Zundert, om te overnachten.
Toen wij al lang en breed toe waren aan een pauze kwamen wij bij een klein kapelletje met twee bankjes, die waren bezet door twee dames. Wij mochten er bij zitten en kwamen in een geanimeerd gesprek met de dames, Petra en Elly, zo ons werd medegedeeld. Zij fietsen graag, maar hun mannen niet, op één na. Of zij een foto van ons moesten maken. Op een gegeven moment kwam een van dames zo dicht bij Hans zitten, dat de hij maar gauw een foto ging maken. Goed te weten dat we nog in de markt zijn; jammer dat ze al ruim de 65,waren gepasseerd. Uiteindelijk hebben wij gemeld verder te gaan, waarop zij vroegen of wij het erg vonden als zij een kaarsje voor ons aanstoken. Wij vonden het niet erg. Toen door hitte verder gelopen, nog even in een weiland gelegen om krachten op te doen en weer verder naar onze huidige slaapplaats. Een trekkers hut, heerlijk. Wat wel opvalt is dat waar wij ook komen de restaurants dicht zijn. Of dicht gaan vijf minuten voor wij er zijn, gastvrij Brabant?
Jawel gastvrij Brabant, want ze wil voor ons de frituur nog wel even aanzetten en we mogen ook nog wel wat drinken. Doe ons maar een biertje of wat. Dat lukte allemaal en heerlijk de frituur genuttigd.
Deze avond ons eerste bezoek gehad, was wel voor de Jan Wolkers telefoon, Hans kwam met Yvonne "even" over uit Eindhoven, had nood telefoon bij zich en namen de andere mee. Vandaag meldde hij dat de telefoon dinsdag weer gemaakt is en dat wij dan gaan kijken hoe die weer bij Theo komt. Fijn om familie te hebben. Hans en Yvonne alvast bedankt!
Voor de slaapplaats van morgen gebeld naar een Belgische pelgrim van het Vlaams Santiago genootschap. Helaas kunnen we niet bij haar terecht, maar ze geeft het telefoonnr van de ex voorzitter van het genootschap. Die moet helaas ook weg morgenavond maar als hij hoort dat we ook camperen mogen we de tentjes wel in z'n tuintje zetten. Prima geregeld want er is niet veel in Kapellen.
Vrijdagochtend vroeg vertrokken vanuit de trekkershut. Ontbijtje geregeld bij de COÖP In Achtmaal.
Van het enthousiast personeel zelfs koffie gekregen. Toen weer lopen. Het is warm maar rond half 11 lopen we België in.
Na de koffie in Kalmhout (Theo maakt er Kalm Oud) van proberen we stempel te regelen maar helaas is gemeentehuis dicht. We lopen langs de resten van een Jacobskapel. We naderen langzaam het opgegeven adres. De buurt die we doorkruisen begint al met grote vrijstaande huizen, maar het kan nog erger. Uiteindelijk belanden we bij Houtsniplei 19.
We worden vriendelijk door Hugo en hond Fleur ontvangen en wandelen via de oprijlaan naar het huis. Wat een paleis. Een gigantische bostuin met zwembad.
We hebben onder genot van een koud drankje ons verhaal verteld. Hugo heeft de tocht ook gelopen en drukt ons op het hart van iedere dag te genieten; doen we ook. Hij vraagt wat onze rugzak weegt. 17 kg is veel te zwaar. Al heel wat pelgrims hebben spullen bij hen achter gelaten.
Omdat hij en z'n vrouw vanavond weg moeten staat de tafel op het terras al voor ons gedekt. In een bijgebouw kunnen we douchen en is een toilet. De tenten zetten we op in een hoek achter in, tussen de schapen (van steen).
We zijn overdonderd door de gastvrijheid van deze mensen.

Groetjes Hans en Theo